Pytanie nadesłane do redakcji
Jestem mamą 2-letniej Antosi (2 lata skończyła w kwietniu). Nie chce robić kupki na nocnik i w ogóle ma problem z robieniem kupki. Płacze krzyczy i biega, a jak już czuje, że ma robić, to chce pampersa i u mnie na rękach z płaczem i potem na czole robi tę kupkę. Musze dodać, że woła i siusia na nocniczek już około 2 miesięcy i nie było z tym problemu. Proszę o pomoc, bo nie wiem co i jak mam robić? Jak mogę pomóc jej ulżyć.
Odpowiedziała
dr n. med. Andrea Horvath
pediatra – gastrolog
Zespół Żywieniowy Kliniki Pediatrii
WUM
Szanowna Pani,
opisywane przez Panią dolegliwości dziecka to objawy zaparcia czynnościowego, które świadczą o tym, że cały proces trwa długo i jest mocno zaawansowany. Początkowe objawy zaparcia, czyli wolniejszy rytm wypróżnień, przy bezbolesnej defekacji i oddawaniu przez dziecko miękkich stolców bez wysiłku, czasami jedynie o zwiększonej objętości – nie są postrzegane przez rodziców jako objawy niepokojące, wymagające dodatkowych działań i leczenia. Jednak ten długotrwały, kilkumiesięczny proces zaburzonego rytmu wypróżnień prowadzi do ciągłego zalegania mas kałowych w jelicie grubym i jego powolnego rozciągania, w trakcie aktu defekacji pojawia się ból, niekiedy krwawienie ze szczeliny odbytu (mechaniczne uszkodzenie śluzówki), wzdęcia brzucha, czasami także brudzenie bielizny. Strach przed oddawaniem stolca jest najsilniejszym, ostatnim objawem pogłębiającego się zaparcia u dziecka.
W celu potwierdzenia rozpoznania i włączenia właściwego leczenia należy skontaktować się z lekarzem pediatrą lub gastroenterologiem. Leczenie jest zawsze długotrwałe i opiera się przede wszystkim na wspomaganiu pracy jelit, tak aby przywrócić regularny rytm wypróżnień u dziecka, bez bólu i dyskomfortu.
Na pierwszym etapie (kilka dni) stosuje się lewatywy lub podaje leki osmotyczne, tj. laktulozę czy makrogole w dużych dawkach!, co ma na celu usunięcie zalegających w jelicie mas kałowych. Leki te nie wchłaniają się z jelita, lecz zatrzymują w nim wodę, zwiększając uwodnienie stolca i przez to ułatwiają proces defekacji. Po „odbarczeniu jelita” dobiera się indywidualnie dalszą dawkę leków dostosowaną do potrzeb małego pacjenta, tak by defekacja miała miejsce każdego dnia lub przynajmniej raz na 48 godzin. Ten etap leczenia może trwać nawet kilkanaście tygodni.
Dieta bogata w błonnik, tj. suszone owoce, rodzynki, buraki, brokuły, ciemne pieczywo, kasze gruboziarniste mogą wspomóc pracę jelit, ale są zwykle niezbyt dobrze tolerowane przez dzieci, zatem sama dieta na tym etapie leczenia na pewno nie wystarczy!
Powodzenia
