Pytanie nadesłane do redakcji
Moja dwuipółroczna córka została miesiąc temu odstawiona od smoczka. Od tego momentu zaczął się koszmar. Córka źle śpi, bardziej niż wcześniej boi się ludzi, ma większe problemy z uspokojeniem się. Poza tym rozwija się prawidłowo, je jak zawsze i jest uśmiechnięta. Zdążyliśmy w tym czasie odstawić ją też od pieluch (z odpowiednim wyprzedzeniem, ale to akurat nie był żaden problem). Dopiero po odstawieniu pieluch zajęliśmy się smoczkiem i w porównaniu z pieluchami temat poległ. Proszę o pomoc, jak pomóc dziecku w zasypianiu i pokonaniu stresów?
Odpowiedziała
mgr Dorota Ponikło
psycholog
Ośrodek Wczesnej Pomocy Psychologicznej w Krakowie
Z opisu Państwa córki wynika, że jest ona dzieckiem pogodnym, zdrowym i podejmującym wyzwania stawiane przez rodziców. Pokonuje ona kolejne etapy w swoim życiu, uczy się nowych umiejętności, jak przykładowo kontrolować wypróżnianie, ale musi także doświadczać strat.
Taką stratą jest odebranie jej smoczka, który do tej pory był jej stałym towarzyszem. Smoczek wkroczył w życie córki w okresie, kiedy odczuwała naturalną potrzebę ssania, a potem został jako etatowy uspokajacz. Nic dziwnego, że córka rozpacza po nim. Teraz musi się oduczyć i nauczyć jak sobie radzić, zasypiając lub stając wobec nowych sytuacji, np. poznając nowych ludzi. Wcześniej w trudnych momentach skupiała się na ssaniu smoczka.
Dodatkowo dziecko w wieku około 2,5 roku szybciej się złości, trudniej się uspokaja, reaguje na nowości i nowe osoby z ostrożnością, a nawet niechęcią częściej okazuje lęki, chce stałości, przewidywalności tego co się wokół dzieje. Swoje emocje wyraża dość gwałtownie. Córka bada także granice swoich możliwości, co jej wolno, jak reagują rodzice na jej zachowanie.
Zasypianie to czas po dniu pełnym różnych wydarzeń, wyczerpania energii, zmęczenia fizycznego i psychicznego. Potrzeba wyciszenia, które ułatwia zasypianie, najlepiej wychodzi w domowym rytuale kończenia dnia. Kolacja, mycie, wspólne czytanie bajek, buziak na dobranoc możliwie w tym samym czasie. Każda rodzina sama wypracowuje swój rytuał kończenia dnia. Smoczek musi być zastąpiony w wieczornym pokonaniu drogi jawa-sen zamiennikiem, np. wspólnie wybranym w sklepie zabawkowym towarzyszem w łóżeczku, może to być pluszak, a nawet kawałek materiału lub autko, jeżeli to dziecko sobie wybierze. Ta zabawka lub czytanie bajki to przyjaciel uspokajacz.
Spokojne dziecko, to spokojni rodzice, a spokojni rodzice, to spokojne dziecko. Dajcie Państwo córce czas na pokonanie tego trudniejszego okresu w jej życiu. Trzeba towarzyszyć dziecku i stopniowo wprowadzać nowe umiejętności, stawiać wymagania, obserwować, jak sobie ono z nimi radzi. Czasami należy coś skorygować, pomóc córce albo nie zmuszać jej, np. do przywitania się z mniej lub bardziej znajomą osobą, dłużej poprzytulać przy zasypianiu, opowiadać czemu człowiek musi spać i jak się po śnie dobrze czuje, oswajać lęki, rozmawiając o nich z dzieckiem.
Życzę powodzenia w pokazywaniu córce świata i uczeniu jej, jak się w nim odnaleźć.
