Niedoczynność przysadki mózgowej

Pytanie nadesłane do redakcji

Moja córka ma 14 lat i ma niedoczynność przysadki mózgowej. Czy to groźne i co to za choroba? Bardzo dziękuję za odpowiedź.

Odpowiedziała

dr n. med. Ewa Krajewska-Siuda
endokrynolog, pediatra
Poradnia Endokrynologiczna
Centrum Leczenia Chorób Serca i Naczyń Unicardia

Niedoczynność przysadki mózgowej związana jest z niedostatecznym wydzielaniem jednego lub kilku hormonów, uwalnianych przez przysadkę mózgową. Przysadka mózgowa jest gruczołem położonym w środkowym dole czaszki. Zbudowana jest z wyspecjalizowanych komórek wytwarzających hormony stymulujące takie gruczoły dokrewne, jak tarczyca, nadnercza, gonady. Najczęściej stwierdza się niedobór hormonu wzrostu, który występuje u 1 na 3-4 tys. osób.

Przyczyny niedoczynności przysadki mogą być związane z:

• zaburzeniami rozwojowymi i wrodzonymi
• nowotworami okolicy podwzgórzowo-przysadkowej
• zmianami zapalnymi mózgu
• urazami głowy
• udarami przysadki

Objawy niedoczynności przysadki zależą od wieku i płci osoby, u której wystąpiła niedoczynność oraz od niedoboru określonych hormonów.

Najczęściej występujące objawy to:

• niski wzrost i opóźnienie wzrastania u dzieci
• zaburzenia miesiączkowania
• niepłodność, impotencja
• niskie ciśnienie tętnicze
• zmniejszone stężenie glukozy we krwi
• blada, sucha skóra

Leczenie niedoczynności przysadki polega na wyrównaniu niedoborów hormonalnych. Stosuje się odpowiednie hormony obwodowe:

• rekombinowany ludzki hormon wzrostu u dzieci z niedoborem wzrostu
• doustne preparaty L-tyroksyny przy niedoborze hormonów tarczycy
• doustne glikokortykosteroidy przy niedoczynności nadnerczy
• preparaty testosteronu (u mężczyzn) i estrogenów z gestagenami przy niedoczynności gonad.

Leczenie substytucyjne jest najczęściej przewlekłe i prowadzone do końca życia, a leczenie hormonem wzrostu - do czasu zakończenia procesu wzrastania.

Pacjenci wymagają okresowej kontroli endokrynologicznej przez całe życie.