Pytanie nadesłane do redakcji
Witam. Mam córkę w wieku 9 lat. Od 5. roku życia przez 3 lata była leczona z powodu nawracających infekcji dróg moczowych. Bakterie w moczu się już nie pojawiają, ale został problem z nocnym moczeniem. Ona nie czuje jak sika i nie pamięta, ile razy w ciągu nocy to robi. Każda noc kończy się mokrym pampersem. W dzień natomiast zaobserwowałam, że sika zawsze z bardzo dużym ciśnieniem wypierającym mocz (mówi, że nie potrafi inaczej, że to tak samo się dzieje), a jak przerwie sikanie to niestety nie potrafi tego wznowić.
Przeprowadzono badania w szpitalu pod kątem refluksów i wad. Powiedziano mi, że wszystko ma prawidłowe wartości, ale ja wiem, że coś jest nie tak i nie wiem co dalej robić, bo jest już duża, a ja jestem bezradna. Córka nie ma problemów emocjonalnych, jest bardzo dobrą uczennicą. Dla informacji podam, że siostra mojego męża miała w dzieciństwie w Centrum Zdrowia Dziecka przeprowadzany zabieg poszerzania cewki moczowej i zastanawiałam się, czy może to być dziedziczne. Bardzo proszę o radę, wskazówki co to może być i jak sobie z tym poradzić.
Dziękuję, Mama
Odpowiedziała
dr med. Iwona Ogarek
specjalista nefrolog, specjalista pediatra
Oddział Nefrologii
Uniwersytecki Szpital Dziecięcy w Krakowie
W pierwszej kolejności musimy odpowiedzieć sobie na pytanie czy:
- problem moczenia nocnego jest zjawiskiem nieprzerwanie utrzymującym się od urodzenia (w trakcie którego nie wystąpił 6-miesięczny okres suchych nocy),
- towarzyszyły mu kiedykolwiek epizody popuszczania moczu w ciągu dnia.
Jeżeli córka ma prawidłowe wyniki badania ogólnego oraz posiewów moczu, prawidłowe parametry czynności nerek oraz wyniki USG jamy brzusznej, cystografii mikcyjnej oraz prawidłowy przepływ cewkowy i badanie urodynamiczne, a pozytywnie odpowiadamy na pytanie 1 i negatywnie na pytanie drugie to powinniśmy zastosować metody postępowania w leczeniu tzw. monosymptomatycznego moczenia nocnego (MMN), czyli takiego, któremu nie towarzyszą inne objawy ze strony dolnych dróg moczowych, pomimo występowania epizodów zakażenia w układzie moczowym w przeszłości. Leczenie MMN prowadzi się na dwóch etapach.
I etap obejmuje postępowanie wspomagające i motywujące. Rozpoczyna się zastosowaniem zeszytu obserwacji oraz reżimu płynowego polegającego na ograniczeniu spożywania płynów wieczorem oraz wprowadzeniu zakazu spożywania płynów w nocy. Szczególną uwagę należy zwrócić na rodzaj przyjmowanych płynów. Zaleca się picie płynów obojętnych (woda, soki, słaba herbata), natomiast unikanie napojów gazowanych zawierających kofeinę oraz bogatych w wapń (mleko, kakao, płynna czekolada). Czas, od którego należy stosować ograniczenia płynowe, oraz ilość płynu, ustala się po przeanalizowaniu dzienniczka mikcji.
II etap obejmuje podawanie leków lub stosowanie alarmu wybudzeniowego.
Nieprawidłowy wynik badania przepływu cewkowego lub badania urodynamicznego wskazują natomiast na konieczność wdrożenia odpowiedniego do tych nieprawidłowości leczenia mającego na celu minimalizację lub ustąpienie opisywanych dolegliwości.
Proponuję konsultację w poradni nefrologicznej lub urologicznej dla dzieci.
Zabiegi poszerzania cewki moczowej stosowane w przeszłości u dziewczynek ze zwężeniami cewki obecnie nie są rekomendowane i wykonywane.
Piśmiennictwo:
Neveus T., Eggert P., Evans J., Macedo A., Rittig S.,Tekgül S., Vande Walle J.Yeung C., Robson L.: Evaluation of and Treatment for Monosymptomatic Enuresis: A Standardization Document From the International Children's Continence Society, The Journal of Urology. 2010: 183.Wytyczne postępowania diagnostyczno-terapeutycznego z dzieckiem moczącym się w nocy. Zalecenia opracowane przez grupę ekspertów Polskiego Towarzystwa Urologii Dziecięcej oraz Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej, Warszawa 2012.
