Zaprowadzając dziecko do przedszkola czy szkoły, wiemy, że będzie nawiązywać relacje osobowe z rówieśnikami i dorosłymi, komunikować swoje potrzeby, wymieniać wiadomości o otoczeniu. Powinno być do tego przygotowane. Dlatego warto, aby wcześniej poznało inne dzieci, np. na placu zabaw.
Tam dowie się, jak wymieniać się zabawkami, z jakimi zasadami wiążą się wspólne zabawy, Będzie obserwowało inne dzieci: jak sobie radzą z pokonywaniem przeszkód, rozmową, nawiązywaniem kontaktu, w jakiej sytuacji biegną po pomoc do dorosłego, jak zapraszają inne dzieci do zabawy, jak zachowują się w przypadku konfliktu, o co pytają, czym się interesują. Pobyt na placu zabaw to szkoła obserwacji i „ściąga”, z której dziecko będzie czerpać w przedszkolu czy szkole Inaczej nazywa się to treningiem społecznych umiejętności. Akceptująca i otwarta postawa rodzica/opiekuna wzmocni nabywanie takich doświadczeń jako przydatnych do naturalnego poszerzania kręgu znajomych.
Obserwujmy dziecko, czuwajmy nad jego bezpieczeństwem, ale nie wyręczajmy go. Im dziecko jest starsze, tym możemy być od niego dalej . Zostawmy mu inicjatywę, wcześniej rozmawiając z nim o zachowaniu innych. Popatrzmy wspólnie, jak bawią się inne dzieci. Spytajmy, jak mu się to podoba, czy ma ochotę dołączyć do zabawy, co chciałoby robić.
Dzieci chętnie naśladują zachowania innych. Czasami potrzebują dłuższego czasu na podjęcie decyzji o włączeniu się do zabawy i w ogóle przebywaniu w towarzystwie rówieśników. Bywa, że dziecko zdecydowanie odmawia, a nawet reaguje napięciem lub płaczem. Protestuje, kiedy tylko chcemy podejść do placu zabaw. Powinniśmy się wtedy zastanowić, dlaczego ciekawość drugiego człowieka została zdominowana przez lęk i z czego może on wynikać.
Zdarza się, że dziecko bez zastanowienia pobiegnie na plac zabaw, nie zważając na reakcje innych. Nie będzie zważać na potrzeby będących tam osób, na ich protesty czy prośby. Chaotyczny sposób funkcjonowania, nieinteresowanie się innymi osobami, brak reakcji na interwencje dorosłych lub jeszcze większy po nich napęd ruchowy to nie jest zachowanie konstruktywne. Jeśli postępowanie naszego dziecka zawsze tak wygląda, warto skorzystać z profesjonalnej konsultacji. Zachęcam do korzystania z pomocy bezpłatnych poradni psychologiczno-pedagogicznych. Czasami wystarczy podpowiedź, a czasem potrzeba indywidualnego wspomagania rozwoju dziecka.
Wskazówki
- Dajmy naszemu dziecku możliwość treningu społecznego, zabierając je na plac zabaw lub w inne miejsce, gdzie może mieć kontakt z innymi dziećmi.
- Przypatrujmy się, jak radzi sobie wśród rówieśników.
- Korzystajmy z pomocy specjalistów, kiedy niepokoi nas zachowanie dziecka lub nie mamy pewności, jak je ocenić.